Dzień wigilijny jest pełen przesądów i zwyczajów, które jak niegdyś wierzono, posiadały magiczną moc. Zarówno jedne jak i drugie są mieszanką symboli religijnych oraz pogańskich praktyk, które razem tworzą wyjątkowe tradycje. Wiele z nich pielęgnuje się po dziś dzień. Przykładowo, umieszczanie grosika w jednym z uszek - ten, kto na niego trafi może być pewien, że nadchodzący Nowy Rok przyniesie mu szczęście i bogactwo. Niektórzy z nas przechowują w swoich portfelach łuski z wigilijnego karpia, które są symbolem pomyślności. W ten wyjątkowy dzień, na żadnym z wigilijnych stołów nie może zabraknąć sianka pod obrusem, symbolizującego to, iż Jezus narodził się w ubóstwie oraz dodatkowego nakrycia, gdyż jest ono symbolicznie przeznaczone dla niezapowiedzianego gościa, wyraża również pamięć o zmarłych członkach rodziny.

12 dań.

Czymże byłaby wieczerza bez potraw? Zwyczajowo na stole powinno znaleźć się 12 dań, złożonych ze wszystkich plonów ziemi. Najpopularniejsze, zarówno w całej Polsce, jak i na podkarpaciu to barszcz z uszkami, karp w różnych postaciach, pierogi ruskie, pierogi z kapustą i grzybami, gołąbki z kaszą i ryżem oraz kompot z suszonych owoców. Do bardziej regionalnych dań zalicza się natomiast groch z kapustą, kutie - czyli słodka masa, w której skład wchodzi mak, miód i orzechy, kulebiak - duży pieczony pieróg w kształcie spłaszczonego walca z nadzieniem warzywnym. Zgodnie ze zwyczajem strawy powinny być postne, czyli bezmięsne i przygotowane bez użycia tłuszczów pochodzenia zwierzęcego.

Pierwsza gwiazdka.

Do wieczerzy zasiadamy wraz z pierwszą gwiazdą pojawiającą się niebie. Stanowi ona nawiązanie do gwiazdy Betlejemskiej, która wskazywała drogę trzem mędrcom podążającym, by ujrzeć narodzonego Jezusa. Przed zasiadnięciem do stołu wspólnie odmawiamy modlitwę, odczytujemy fragment Ewangelii wg św. Mateusza lub Łukasza, łamiemy się opłatkiem i składamy sobie nawzajem życzenia. Pogłębia to więzy rodzinne, symbolizuje wzajemne poświęcenie oraz chęć dzielenia się z bliskimi owocami swojej pracy. Na podkarpackich wsiach wierzono, że Wigilia to dzień, którego skutki będą odczuwalne przez cały nadchodzący rok. Nie wolno było się kłócić, przestrzegano zakazu pożyczania czegokolwiek "aby w domu nie ubywało", szczęście miała zapewnić drobna kradzież - najlepiej czegoś z lasu. Ważne tego dnia było również to, kto odwiedzi dom jako pierwszy. Kobieta zwiastować miała śmierć, albo że mieszkańców nawiedzą inne nieszczęścia, mężczyzna natomiast oznaczał szczęście, dlatego więc wczesnym rankiem rodzice wysyłali swoich synów do sąsiadów aby mogli złożyć im życzenia i uchronić od niepomyślności.